De eerste stap naar mijn verhaal.

Ik liep al een tijdje rond met een sterk gevoel dat ik iets voor mezelf wilde doen. Wat precies, wist ik nog niet. Na 15 jaar werken in de kinderopvang begon ik daar een beetje vast te lopen. Via een vriendin, bij wie ik af en toe al meehielp, kreeg ik de kans om cursussen te volgen en een paar uur per week bij haar te starten als masseuse. Dat deed ik naast mijn werk in de kinderopvang. Het werk als masseuse vind ik ontzettend leuk; ik haal er weer uitdaging uit. Toch bleef het kriebelen, ik wilde nog iets meer, iets dat écht van mij is. Ik heb naar verschillende opleidingen gekeken, maar niets voelde echt passend.

Toch bleef ik erop vertrouwen dat er iets zou komen wat bij mij past. Op een dag bedacht ik dat ik iets met mijn verhaal wilde doen. Hoe en wat, dat wist ik nog niet precies. Ik stuurde een bericht naar Marleen, een intimiteitscoach bij wie ik een heel traject heb gevolgd (daar vertel ik een andere keer meer over). Mijn idee was om samen met haar iets op te zetten: haar kennis en mijn verhaal. Maar ze was druk met haar eigen dingen, dus we spraken af om twee weken later te bellen. Ik keek tegen haar op en dacht dat ik het niet alleen zou kunnen. In de tussentijd had ik er gesprekken over met mijn vriend, en zo ontstond het idee om blogs schrijven over wat ik heb meegemaakt, wat ik voelde, en wat ik nodig had.

Het is een bijzonder gevoel als er iemand écht naar je luistert en je aanmoedigt in je ideeën. Iemand die je ziet en hoort, dat had ik vroeger ook nodig gehad, en daar verlangde ik toen zo naar.

Na ons telefoongesprek moedigde Marleen mijn idee aan. Ze gaf aan dat ik haar altijd om hulp mag vragen als ik dat nodig heb. Ik ben dankbaar dat ik, naast mijn vriend en Marleen, ook andere mensen om me heen heb die me steunen.

Dus nu ga ik aan de slag. Alles is geregeld wat ik nodig heb. Maar ondanks dat ik weet wat ik wil doen, vind ik het enorm spannend. Je deelt toch dingen die heel intiem zijn. Ik vroeg me af: is dat niet raar om te doen? Toen ik het welkom stukje schreef en benoemde dat ik vroeger seksueel misbruikt ben, voelde dat ongemakkelijk. Ik kreeg een raar gevoel in mijn buik, en ook een beetje schaamte. Dat stukje voelt nog niet alsof het echt over mij gaat. Maar het gaat wél over mij. En ik mag er zijn, met alles wat er is gebeurd en alles wat ik voel: het ongemak, de pijn, het verdriet. Tijdens het schrijven heb ik echt een traantje gelaten. Maar ik voel ook vreugde en dankbaarheid,  dat ik dit heb overwonnen, dat ik durf te delen, en dat ik zulke lieve mensen om me heen heb die me steunen.